چالش‌های تغییر مسیر | آیا سینمای ایران با تصمیم مدیرانش راه تازه‌ای را دنبال خواهد کرد؟
تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۸۱۴۴۶
همشهری آنلاین، سعید مروتی: سینمای ایران در دهه ۹۰ بیشتر در ۲ دسته‌بندی کلی تعریف شده است: کمدی و درام یا ملودرام اجتماعی. دسته اول که سرنوشت اکرانشان روشن‌تر و گیشه‌اش پررونق‌تر بوده، بیشتر از تکیه بر قواعد ژانر، نان شوخی با خطوط قرمز را خورده است. اغلب کمدی‌های پرفروش این سال‌ها با همین تمهید به موفقیت تجاری دست یافته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این فیلم‌ها عموما تصویری تلخ و هشداردهنده از اجتماع ارائه می‌شود. در هر دوره‌ای نوعی از فیلم‌های اجتماعی براساس اقبال عمومی یا توفیق جشنواره‌ای رواج داشته است. ابتدای دهه ۹۰ ملودرام‌هایی ساخته می‌شد که بیشتر بر سست بودن کانون خانواده تأکید داشتند؛ موفقیت چند فیلم در انتهای دهه ۸۰ ناگهان تعداد ملودرام‌های خانوادگی با تم خیانت را در دهه ۹۰ بالا برد؛ چنان‌که دوره‌ای مضمون کودک‌کشی به‌عنوان عاملی برای موفقیت و کسب تشخص، از فیلمی به فیلمی دیگر راه می‌یافت.
این موج هم بعد از چند سال فروکش کرد و نوبت به مضامین دیگری رسید. آنچه در این سال‌ها تغییر نکرد، همان فضای تلخ اجتماعی بود که در بسیاری از تولیدات سینمای ایران به‌عنوان وجه غالب آثار نمود می‌یافت. حالا با تغییر شرایط، قرار است سیاستگذاری سینمایی کشور تغییر کند. مشکل اینجاست که انبوهی فیلم در دولت قبلی ساخته شده است که باید در این دولت اکران شوند؛ فیلم‌هایی که حالا و با ضوابط دولت سیزدهم، بدون انجام اصلاحات قابل نمایش نیستند. رئیس سازمان سینمایی اخیراً به ۱۷ فیلم اشاره کرده که با تعامل سازندگانشان و انجام اصلاحات می‌توانند روی پرده بروند. البته مورد «شیشلیک» نشان می‌دهد که حتی انجام اصلاحات هم الزاما به اکران عمومی منجر نمی‌شود و علاوه بر فیلم، فضای عمومی جامعه هم برای مدیریت سینما اهمیت دارد؛ به‌طوری که اعلام شده الان زمان مناسبی برای اکران عمومی شیشلیک نیست.
پیداست که مسیر طی شده در این سال‌ها مطلوب مدیریت سینما نیست؛ به‌خصوص فیلم‌هایی که در این سال‌ها به‌عنوان آثار اجتماعی ساخته شده‌اند و مضمون تلخ و ناامیدکننده‌ای دارند و در جشنواره‌های جهانی هم حاضر شده‌اند. محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی در یکی از تازه‌ترین اظهاراتش بدون نام بردن از فیلم یا افرادی خاص، کدهای روشنی داده که مشخص است منظورش فیلم «برادران لیلا» و حاشیه‌های حضور عوامل سازنده‌اش در جشنواره کن امسال است: «ما نباید امید مردم را در محصولات فرهنگی ناامید کنیم، متأسفانه نگرانی‌هایی بابت محتوای فیلم‌ها وجود دارد؛ برخی از فیلمسازان به بهانه حضور در جشنواره‌های خارج از کشور سخنانی می‌گویند که کارکرد هنرمندانه و سینمایی ندارد، بلکه تنها کارکرد سیاسی را به‌دنبال دارد.
هنرمند نمی‌تواند ابزار دست خارج‌نشینان باشد، بلکه باید در دفاع از ملت و کشور خود و تحریم‌های ظالمانه فعالیت کند، ولی متأسفانه در جشنواره اخیر کن برخی از هنرمندان صحبت‌هایی ارائه دادند که فقط جنبه سیاسی داشت و هدف هم جهت جذب سرمایه یا مهاجرت به کشورهای بیگانه است که در این مورد امور سینمایی حتما برخوردهایی خواهد داشت. قرار نیست که هر کسی با سیاه‌نمایی در اینگونه جشنواره‌ها کل نظام را زیر سؤال ببرد.»
موضوع کاملا واضح است؛ فیلمسازان هم در رویکرد به معضلات اجتماعی و هم در شیوه حضور در جشنواره‌های جهانی باید تجدیدنظر کنند.
در سطحی کلان‌تر سینمای ایران باید براساس آنچه مدیران سینمایی در این روزها در گفت‌وگو با رسانه‌ها بیان کرده‌اند به فکر تغییر مسیر باشد. این البته خواسته مدیریت است و باید این نکته را هم درنظر گرفت که ممکن است عده‌ای از سینماگران کلا قید اکران داخلی را بزنند؛ ضمن اینکه گذر از سینمایی که مدیران نامطلوب می‌دانند به سینمایی که همخوان با سیاست‌های فرهنگی دولت سیزدهم باشد، به سادگی و سهولت رقم نخواهد خورد. راه ساده‌اش البته اختصاص بودجه سازمان‌ها و نهادهای دولتی برای تولید آثار مطلوب و موجه از نگاه رسمی است؛ اتفاقی که تقریبا همیشه رخ داده است و احتمالا پس از این با شدت و حدت بیشتری دنبال خواهد شد. اما اینکه بتوان بخش خصوصی را مجاب به تغییر مسیر کرد آن قدرها که ممکن است عده‌ای متصور شوند، ساده نیست.
سینمای ایران و فضای فرهنگی و اجتماعی در گذر سال‌ها تغییرات بسیاری کرده و ماجرا کمی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست که بشود با دستورالعمل و اقدامات سلبی تغییرات موردنظر را ایجاد کرد. با هنرمندی که سعی می‌کند از فضای مجازی جا نماند (و جالب اینکه در بسیاری از موارد در نهایت هم به «وسط بازی» متهم می‌شود) و فیلم‌هایی که در ترسیم، توصیف و تفسیر فضای اجتماعی رویکردی متفاوت از نگاه رسمی دارند، باید راهی برای گفت‌وگو و تعامل پیدا کرد. رادیکال کردن فضا نه به نفع سینمای ایران است و نه به سود مدیران.
چرا شیشلیک اکران نمی‌شود؟ | تهیه‌کننده: مدیران جواب تلفن نمی‌دهند | منتقدان: این فیلم می‌خواهد با سوژه گرسنگی جیب مردم را خالی کند
قهر ۶ میلیون نفری؛ چرا مردم اینقدر کم به سینما می‌روند؟ | خانواده‌های مذهبی سینما نمی‌روند
کد خبر 687519 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها سازمان سینمایی کشور کارگردانان سینمای ایران فیلم و سریال ایرانی سینمای ایرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سازمان سینمایی کشور کارگردانان سینمای ایران فیلم و سریال ایرانی سینمای ایران سینمای ایران جشنواره ها سال ها فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۸۱۴۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نهادهای غیر تخصصی برای جامعه پزشکی تصمیم گیری نکنند
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ رئیس زاده در کنگره انجمن رادیولوژی ایران افزود: متاسفانه حکمرانی مشخص و شفافی در نظام سلامت نداریم. تکلیف مان با بیمارستان‌های دولتی، بخش خصوصی، هیات علمی، پزشکان عمومی، رزیدنت‌ها و... شفاف نیست. اگر هم قوانینی هست، مربوط به سه چهار دهه قبل است که با هدف حکمرانی حوزه سلامت نیازمند بازنگری و شفاف سازی است. وی تصریح کرد: سهم سلامت در تولید ناخالص ملی به دلیل در اولویت نبودن بخش سلامت از یک سو و از سوی دیگر شرایط اقتصادی کشور به شدت افت کرده است. همچنین تعرفه‌های دستوری و سیاست گذاری‌های نادرست در حوزه مالی سلامت از چالش‌های جدی در حوزه پزشکی کشور است. رئیس زاده ادامه داد: اسناد بالا دستی به خصوص سیاست‌های کلی سلامت ابلاغیه مقام رهبری در سال ۱۳۹۳ تاکنون اجرایی نشده است که این امر یکی از چالش‌های پیش روی ماست. وی از دیگر چالش‌های عرصه پزشکی کشور را نبود قانون در برخورد با مداخلات غیر مجاز در حوزه سلامت برشمرد که این مساله نه تنها سلام ت افراد را به خطر انداخته که امنیت شغلی پزشکان را نیز به طور جدی در معرض تهدید قرار داده است. رئیس سازمان نظام پزشکی کشورگفت: چالش دیگر در حوزه پزشکی تکثر مراجعی است که افراد می‌توانند از پزشک شکایت کنند. مراجعی مثل پزشکی قانونی، نظام پزشکی و دادسرای جامعه پزشکی. همچنین صدور احکام حبس برای پزشکان که این امر برخلاف رویه معمولی است که روسای قوه قضاییه برای جایگزین حبس درخواست کرده اند. وی از شفاف نبودن سیستم دریافت مالیات از جامعه پزشکی، مهاجرت‌های شغلی و جغرافیایی و خالی ماندن برخی از رشته‌های تخصصی و فوق تخصصی به عنوان دیگر چالش‌های جامعه پزشکی نام برد و ادامه داد: اولویت ما در درجه نخست ممانعت از هجمه‌ها به جامعه پزشکی و در درجه بعدی اقتصاد سلامت است که در حال پی گیری این موارد هستیم. رئیس زاده افزود: انجمن رادیولوژی ایران یکی از انجمن‌هایی است که کمترین چالش را با آن داریم و در واقع شکایتی از این انجمن در سازمان نظام پزشکی کشور نداریم. این انجمن همچنین از روابط درون رشته‌ای بسیار خوبی برخوردار است. از سوی دیگر به لحاظ پیشرفت‌های تکنولوژیک و تکنیکال جزو انجمن‌های پزشکی موفق به شمار می‌رود که رادیولوژیست‌ها در آن با آخرین روش‌های جدید تشخیصی و مداخله‌ای در کشور به مردم خدمت می‌کنند. وی ادامه داد: به لحاظ تکنیکی با علم روز دنیا برابر هستیم و به لحاظ تجهیزات هم کمبود عمده‌ای نداریم. جامعه رادیولوژی ما پیشرفت‌های خوبی همپای پیشرفت‌های رادیولوژی در دنیا داشته است. در این مراسم دکتر محمد علی کریمی به نمایندگی از طرف انجمن رادیولوژی ایران خواستار حذف هشتک و یکسان سازی تعرفه‌های رادیولوژی با سایر رشته‌ها تا زمان عملیاتی شدن آن شد. سی و نهمین کنگره ساالنه انجمن رادیولوژی ایران که با هدف ارایه جدیدترین دستاوردهای در زمینه رادیولوژی نوین و هوش مصنوعی روز سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ماه در محل هتل المپیک تهران آغاز به کار کرد تا روز ۲۱ اردیبهشت ماه ادامه دارد.
ببینید | فریادهای تهیه‌کننده سریالهای خاطرهانگیز رضا عطاران بر سر فرد محکوم در پرونده مرگ مشکوک زهره فکور صبور در صحنه دستگیری!